Τρίτη, Απριλίου 26, 2011

ΠΩΣ??

ΘΕΕ ΜΟΥ... ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ... ΟΤΑN ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙΣ...
ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ... ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ.....

Σάββατο, Απριλίου 16, 2011

If you run...

I'm always here
Waiting for you all alone
Eyes of the night
Just to see, see you home

There's two of us in here
The only only
There's two of us in here
And it's only

I'm always here
All alone without you now
Lights of the night
Just to see you somehow

There's two of us in here
The only only
There's two of us in here
And it's only

Just you wait

If you run if you run
I'll wait
I'll wait for you

___________________________________________________
Δεν θέλω να μου λείπεις.. Θέλω να είσαι στην αγκαλιά μου...

Πέμπτη, Μαρτίου 31, 2011

Ποιά είμαι?

Τι θα πω σήμερα? Τι μου έρχεται στο μυαλό...?
Ζήλια? Ναι.. Ζήλια..!
Η ερωτική ζήλια είναι ένα συναίσθημα, που συνδέεται με την ανησυχία και το θυμό. Όταν ζηλεύω, έχω τον φόβο.. Νιώθω την εγκατάλειψη και αισθάνομαι μια μόνιμη απειλή.
αυτή η κώλο απειλή ενεργοποιεί την ζήλια και δίνει μια ψευδαίσθηση... Μια άσχημη ψευδαίσθηση...

Αυτή η ζήλια που νιώθω με οδηγεί στο να εστιάζw μόνο στο «αρνητικό», είτε αυτό είναι σκέψη, είτε γεγονός. Αυτόματα η συμπεριφορά του ανθρώπου που αγαπάω μεταφράζεται πάντα ως απώλεια ενδιαφέροντος (ακόμα κι αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα) και αυτό με οδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα, όπως το ότι έχει βαρεθεί ή έχει ερωτευτεί κάτι άλλο ή ότι δεν νιώθει πλέον το ίδιο... Έτσι έρχεται ο πόνος, ο φόβος και η αβεβαιότητα...

Ίσως φταίει και η έλλειψη αυτοεκτίμησης.. Παραδεχομάι τις σκέψεις και τα συναισθήματα ζήλιας μου. Όταν αντιλαμβάνομάι ότι αισθάνομάι απειλή ή αδιαφορία, δυστυχώς χωρίς να το θέλω και όσο k να συγκρατώ τον εαυτό μου, όσο και να "δαγκονομια" τα δάκρυα εμφανίζονται στα ματια μου... Όταν έρθει η ζήλια, παίρνω μια βαθιά ανάσα και παρατηρw τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Μερικές φορες ανακαλύπτω ότι κάποια πράγματα διαφέρουν από την πραγματικότητα. Προσπαθώ πραγματικά όσο μπορώ να μην υποκύπτω στις σκέψεις και τα συναισθήματα ζήλιας. Αποδέχομαι ότι βιώνω το συναίσθημα της ζήλιας αλλά προσπαθw να μην το αφήσw να παρασύρει και τη συμπεριφορά μου//. Προσπαθώ γαμώτο.. Θυμώνω, βρίζω, αγχώνομαι, κλαίω, αλλα προσπαθώ...

Πιστεύω πως η αβεβαιότητα είναι κομμάτι κάθε σχέσης.  Αυτή η βεβαιότητα που αναζητάω κάθε στιγμή ξέρω πως είναι απλώς μια ψευδαίσθηση... Νιώθω ότι δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρη..  Ίσως θέλω κάτι σαν επιβραύευση στην προσπάθεια που κάνω να νιώσω πως δεν το κάνω μονο για εμένα και πως δεν ζω σε κάτι ψεύτικο... Αυτές οι μέρες νιώθω ότι περνούν πολύ δύσκολα…

Και να που γράφω πάλι εδώ... Σε πήρα τηλέφωνο… Είχα τόση ανάγκη να ακούσω τι φωνή σου, να ψάξω πίσω από αυτά που έλεγες αν κρύβονταν τα αλλα,αυτά που μου λείπουν…

Μακριά σου κάθε μέρα είναι δύσκολη, δεν αντέχεται.. Νιώθω σαν να είμαι τρενάκι του λούνα park, μονίμως σε μια κατάσταση ευτυχίας και φόβου... Ναι, η ευτυχία είναι περισσότερη.. είναι πάντα εκεί... ΕΚΕΙ...... αλλά ο φόβος δεν παλεύετε...

ΔΕΝ ΘΕΛΩ να είμαι μια ζωή σε κατάσταση αναμονής για το λίγο... Αυτό το λίγο σου μου είναι αρκετό για να ζήσω.. Για ποσο? Εσύ ποσο αντέχεις?