Φεύγω...

Φεύγω, βαδίζω στο κενό,
το τέλος μας να δώ έτσι αποφεύγω..
Φεύγω,σε σκέπασα ζεστά,
σε φίλησα γλυκά,
το χάδι στο κορμί πόσο κρατά;

Σ' αγαπώ μα δε φτάνει αυτό,
ένα σώμα δεν είναι αρκετό,
κάθε βράδυ πεθαίνω για δυο κι εσύ για κανέναν..
Σ' αγαπώ, μα δε φτάνει αυτό,
απ' το φως δεν μπορώ να κρυφτώ,
τώρα πρέπει να μάθω να ζω μονάχα για μένα, μονάχα για μένα..

Φεύγω, χιλιάδες δειλινά
στα μάτια μου μπροστά μα εγώ ξεφεύγω
Φεύγω και ας τρέχει ζωντανή στη μνήμη μου η στιγμή
εμείς οι δυο αγκαλιά πάνω στη γη...

Σ' αγαπώ μα δε φτάνει αυτό,
ένα σώμα δεν είναι αρκετό,
κάθε βράδυ πεθαίνω για δυο κι εσύ για κανέναν..
Σ' αγαπώ, μα δε φτάνει αυτό,
απ' το φως δεν μπορώ να κρυφτώ,
τώρα πρέπει να μάθω να ζω μονάχα για μένα, μονάχα για μένα..

"Το ξέρω..."

Σ' αγαπώ... γιατί...?
 
Όταν η αγάπη σε καλεί,ακολούθησέ την... μόνο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόνο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μόνο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα. Παίξαμε και χάσαμε καρδούλα μου. Έπαιξα με την σιγουριά πως θα πάψω να πονάω μακριά σου, κι έχασα!
Τι απαίσιο συναίσθημα, να μη σε θέλει κανείς...
 
Από παντού τρυπώνει ο έρωτας…
Κι από αεράκι καλοκαιρινό, γίνεται άνεμος άγριος, άνεμος αλήτης που ξέρει να με ξελογιάζει και να με παρασέρνει μέχρι τα πιο τρελά μου όνειρα.
Κι εγώ αφήνομαι στα χέρια του και χάνομαι μαζί του χωρίς ν αφήνω πετραδάκια πίσω μου να ξαναβρώ το δρόμο μου.
Μα κι αν χαθώ, σιγά μην τα βάψω μαύρα!
Εγώ πάντα αφήνω ένα παράθυρο της καρδιάς μου ανοιχτό για το επόμενο αεράκι που θα φυσήξει και θα μου κλείσει πονηρά το μάτι...
 
Δωσ' μου ένα φιλί και εγώ θα φτιάξω ένα όνειρο…
Μόλις συνειδητοποίησα ότι πέρασαν 3 μήνες από τότε που ήμουν στην αγκαλά σου...

Καλύτερα ένα τέλος με πόνο, παρά ένας πόνος χωρίς τέλος.

Όλοι οι άνθρωποι κάποτε πεθαίνουν. Λίγοι όμως πραγματικά ζουν...
Πιστεύω πως πρέπει να ζούμε την ζωή μας όπως θέλουμε, χωρίς να υπολογίζουμε τη γνώμη του κόσμου. Ο κόσμος είναι πολύς, η ζωή μας όμως τόσο λίγη...
Είναι λυπηρό να μην αγαπηθείς, αλλά είναι πιο λυπηρό να μην είσαι ικανός ν' αγαπήσεις...
Δεν ξέρω αν αγάπησες, αν ερωτεύτικες... αλλα το ότι δίστασες k έφυγες ήταν πολύ άσχημο k έσπασες μια καρδια...
Πάντα υπάρχουν ευκαιρίες στην ζωή...Φτάνει να της αρπάζεις..
Άσε τον εγωισμό στην άκρη. Κανε εσύ το βήμα. Αν σκοντάψεις, δεν έγινε κάτι. Σήκω πάλι k προσπάθησε ξανά. Αν πάλι δεν θέλεις, πες το, δείξε το στον άλλο που ίσως σε περιμένει στην άλλη άκρη της γης. Μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλα ακόμα πονάει που έφυγες...
Μην νιώθεις υποχρέωση.. απλά δείξε πως δεν ξέχασες ή πως θυμάσαι ακόμα...

"Ν" ακούς??


Το κειμενάκι είναι για  μια φίλη/κολλητή που είναι στην ζωή μου εδώ k 1 μηνα περίπου και ζήτησε να γράψω κάτι :)

V

Ο έρωτας και ο χρόνος.....

Ο έρωτας και ο χρόνος είναι δυο πολύ σχετικές έννοιες...
Δυο ανεξάντλητες δυνάμεις που η μια πολεμάει την άλλη..
Εμείς νομίζουμε ότι μπορούμε να τις ελένξουμε και να τις καθορίσουμε...
ΛΑΘΟΣ
Το μονο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βιώνουμε.
Για κάποιους από εμάς ο ερωτας έχει διάρκεια, συνεχεια, μέλλον, ελπίδα...
Για κάποιους άλλους..

Τι νιώθω..

όταν νιώθεις πώς είσαι τόσο απίστευτα μόνη τι μένει;

Τι μένει αλήθεια; Οταν εκεί που νόμιζες ότι είχες φίλους; Είχες ανθρώπους να σ'αγαπούν απλά ξυπνάς ένα πρωινό και καταλαβαίνεις πως όλα αυτά ηταν στο μυαλό σου; Νιώθεις μια πίκρα στην ψυχή που η γεύση της κατακλύζει κάθε κύτταρο του κορμιού, της σκέψης, της ψυχής, της ζωής και του είναι σου...
Εσύ τι νιώθεις? Ποτε δεν μου είπες..
Πάντα ακολουθούσε σε τσακωμό η συζήτηση.
Το μονο που μου λες είναι πως δεν νιώθεις το ίδιο..
K τι πρέπει να περιμένω εγώ? Κουράστηκα...
Δεν μου είπες να περιμένω, δεν μου έδωσες καμια ελπίδα...Εγώ τελικά είμαι ο μαλάκας...
Πίστευα θα είναι παροδικό...Κάτι σε έπιασε..
Αλλα ακόμα k αν είναι.. Δεν αντέχω άλλο... Έλεγα μέχρι τον καινούριο χρόνο πως θα άντεχα.. αλλα δεν βλέπω να αντέχω.. δεν έχω αντοχή ρε γαμώτο.. Δεν μπορώ.. Δεν είμαι τόσο δυνατή όσος εσύ..
Αρχίζω να κατάρεω...

Με λυπάμαι που δεν σε σιχαίνομαι... 

Tι νιωθεις??
ποτέ δεν μου είπες..
πάντα μόνη μου καταλάβαινα...Κάποτε μου άρεσε που έβλεπα πως είμαι κάτι ξεχωριστό για' σένα...
Τώρα δεν γυρίζεις καν να με κοιτάξεις... Να με δεις... Να μου μιλήσεις....
Κατάλαβα...Καταλαβαίνω πως δεν νιώθεις τίποτα πια...!

ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ.ΚΑΤΑΛΑΒΑ..ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.. 




Χρειάζομαι βοήθεια...? Δεν μπορώ να τη ζητήσω... ή μήπως δε θέλω;

Κλαίω..

ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.....

..για μένα κλαίω...

Για όλα αυτά που νόμιζα πως είμαι και τελικά δέν είμαι...
Για αυτά που πίστευα πως μπορώ να γίνω και δέν θα τα καταφέρω ποτέ...
Για αυτό που πασχίζω να δείξω, το παραπάνω, το ξεχωριστό...γιατι νομίζω πως θα αρέσει περισσότερο απο την αλήθεια...
Για το πώς βλέπω, τελικά, εγώ εμένα...
Για τις φορές που προσπαθώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των άλλων πιέζοντας τον εαυτό μου...


Δεύτερη Ευκαιρία, άραγε την αξίζουμε;
Στην ζωή μας από την παιδική μας ηλικία, μέχρι να γίνουμε ενήλικοι και να αποκτήσουμε μια γερή προσωπικότητα κάνουμε λάθη, λάθη τα οποία δεν μπορούμε να τα δικαιολογήσουμε λόγω του νεαρού της ηλικίας μας...
Στην πραγματικότητα αυτά τα λάθη ήταν αναγκαία, για να μπορέσουμε να χτίσουμε την προσωπικότητα μας, για να μπορέσουμε να μάθουμε τι να μην κάνουμε.
Το κακό -αν μπορεί να το πει κάποιος κακό, είναι ότι χάνουμε πράγματα, ανθρώπους, φίλους. Αν ήμασταν λίγο πιο ώριμοι, αν δεν είχαμε άγνοια, ή αν δεν φερόμασταν επιπόλαια ίσως όλα αυτά να μην τα χάναμε, αλλά σημασία έχει από αυτά τα λάθη να μαθαίνουμε...

Άραγε αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία; Μια ευκαιρία για να μπορέσουμε να επανορθώσουμε για τα λάθη μας;
Θα έλεγα πως όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία, όμως ποιος θα μας την δώσει;
Πολλές φορές δεν έρχεται ποτέ αυτή η ευκαιρία και τον λόγω τον ανιχνεύω στον εγωισμό...
Όταν πληγώνεις έναν άνθρωπο, με την συμπεριφορά σου, με τις πράξεις σου, όταν τον προδίδεις, ή τον εξαπατάς, πως είναι δυνατόν να ζητάς να σε εμπιστευτεί ξανά; Πως είναι δυνατόν να ζητάς μια δεύτερη ευκαιρία;
Είναι δύσκολο να σε ξανά εμπιστευτεί κάποιος που του φέρθηκες άσχημα, και αυτό γιατί θα θέλει να προστατέψει τον εαυτό του ώστε να μην μπει ξανά σε αυτή την διαδικασία...
Απλώς σκέφτεται τον εαυτό του και είναι απολύτως σεβαστό, δεν μπορείς να τον κατακρίνεις για κάτι τέτοιο, παρά μόνο να το σεβαστείς γιατί ίσως και να αντιδρούσαμε και εμείς με αυτόν το τρόπο.

Μην το πεις πουθενά

Μην το πεις πουθενά

Πια τα βράδια δεν κοιμάμαι

Η καρδιά μου χτυπά

Και φοβάμαι , ναι φοβάμαι

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ

Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι’ αυτό

Μην το πεις πουθενά

Όλα θέλω να τ’ αφήσω

Σπίτι φίλους δουλειά

Δίχως να κοιτάξω πίσω

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ

Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι’ αυτό

Μην το πεις πουθενά

Όταν γελώ δυνατά να ξέρεις μέσα μου κλαίω

Μην το πεις πουθενά

Πόσο να κρύβομαι πια; Δεν αντέχω σου λέω!

Μην το πεις πουθενά

Θέλω να φύγω μακριά . Πίστεψε με το θέλω.

Να σε ξεχάσω προσπαθώ

Το ξέρω πως δε θα ξανάρθεις...
Πάει καιρός που δε με ψάχνεις ....
Έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω ...
Σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω ....

Δε θέλω να σε ξαναδώ ....
Να σε ξεχάσω προσπαθώ .....

Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη .....
κι άλλες στιγμές που σε μισώ .....
Πώς με κατάντησε η αγάπη .....
Μόνη τα βράδια να περνώ .....

Κουράστηκα να περιμένω .....
τον εαυτό μου να παιδεύω .....
Να μη μπορώ απ τη σκιά σου να ξεφύγω .....
Σε αδιέξοδο μαζί σου καταλήγω .....
Δε θέλω να σε ξαναδώ .....
Να σε ξεχάσω προσπαθώ .....

Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη .....
κι άλλες στιγμές που σε μισώ .....
Πώς με κατάντησε η αγάπη .....
Μόνη τα βράδια να περνώ .....

Μετράω αντίστροφα

Δεν μπορώ να μην γράψω αυτά που νιώθω..
Γιατί όσο τα κρατάω και τα σκέφτομαι με πονάνε πιο πολύ...
Δεν τα καταφέρνω να σε συγχωρέσω.. Δεν μπορώ...
Μπορεί με τον καιρό να τα καταφέρω.. Μπορεί να νιώσω καλύτερα.. Αλλα μου λείπεις...Δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα..
Αν με είχες προειδοποιήσει κάπως, να μην αισθάνομαι τόσο ηλίθια και τόσο άχρηστη.
Θέλω κάτι να σου πω...
Τελικά δεν υπήρχε ευτυχία?
Φοβόμαστε τόσο πολύ μήπως χάσουμε ότι έχουμε φτιάξει τόσο καιρό?
Όλο αυτό πια είναι μια συνήθεια? Το να είσαι ερωτευμένος είναι συνήθεια?
Είμαι λίγη?
Είμαι εγώ το θύμα? Υπάρχει θύμα σε αυτήν την κατάσταση?
Τι θέλουμε πλέον από την ζωή μας?
Γιατί αυτή η αγάπη να αντικαθίσταται από τον πόνο okay την θλίψη? Από την μοναξιά και την "απογοηρεουση" και τα εκατομμύρια ερωτήματα?

Δεν μπορώ να σε συγχορέσω... Δεν το έχω ξεπεράσει... Πιστεύω θα το κουβαλάω συνεχεια το ότι με άφησες και ότι εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να δώσω κάτι που θα σου δώσει η επομενη...

Φεύγω..με ένα δάκρυ

Δεν ακούγομαι...

Πάλι εδώ, στην ίδια καρεκλα..
Πάλι εδώ μπροστά στην οθόνη...
Σήμερα ο πόνος είναι πιο μεγάλος. Τον λόγο δεν τον ξέρω, απλά νιώθω τον πόνο μέσα μου να ξυπνάει όπως κάθε βραδυ...
Όλα είναι γκρίζα και θολά.. Κάθε μέρα χάνω και μια ελπίδα παραπάνω..
Πάντα ο πόνος λέει τα ίδια και τα ίδια, αλλα σε αυτά τα γαμημένα τα ΓΙΑΤΙ δεν απαντάει ποτε...
Θέλω να φύγω...
Δεν ακούγομαι πια...

Αγάπη..τι δύσκολο πράγμα

Έκατσα πάλι μπροστά στην οθόνη..
Τα δάκρυα μου δεν λένε να σταματήσουν να κυλάνε.. Όλη την ημερα την περνάω στην δουλειά και λιγάκι το μυαλό μου αποσπάται και ξεχνιέμαι...
Το βραδυ όμως, είμαι πάλι εδώ και κλαίω για μια αγάπη που όσο πάει k με κοιτάει από πιο μακριά...
Αρχίζω και πιστεύω πως δεν πονάει τόσο ο θάνατος και να χάνεις κάποιον για πάντα, όσο το να αγαπάς και να είσαι ερωτευμένος/η με κάποιον που δεν νιώθει το ίδιο... Γιατί στον θάνατο πεθαίνεις μια φορα, ενώ στην αγάπη.. κάθε λεπτό που ζεις..

Και ξεκινάω λοιπόν...

Η αγάπη είναι το καλύτερο συναίσθημα...
Κάτι τόσο δυνατό που όλοι θέλουμε να το νιώσουμε, όλοι το αναζητάμε...
Όταν ερωτευόμαστε είμαστε στον δικό μας κόσμο..

Την σκέπτεσαι συνεχώς...
Όταν την βλέπεις σου κόβονται τα πόδια...
Αδιαφορείς για το φαγητό επειδή αισθάνεσαι έντονα την απουσία της.
Την βλέπεις στον ύπνο σου...
Θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί της...
Δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτήν...
Της δίνεις την απόλυτη προτεραιότητα...
Αισθάνεσαι ότι σε όλη σου τη ζωή την περίμενες...
Μπορείς να φας με άνεση από το πιάτο της και θα σε ευχαριστούσε να σε τάιζε σαν να είσαι μωρό...
Γράφεις ποιήματα για να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι....
Θα την ακολουθούσες ακόμη και αν άλλαζε πόλη ή κράτος....
Χαμογελάς όταν χαμογελάει και λυπάσαι όταν λυπάται....
Όταν είσαι μαζί της αισθάνεσαι να πετάς...
Προσπαθείς συνεχώς να καταλάβεις τι σκέπτεται και τι αισθάνεται
Έχεις όλη τη διάθεση να την βοηθήσεις σε ότι και αν χρειαστεί.
Θέλεις να είσαι απόλυτα ειλικρινής μαζί της.
Φοβάσαι μην σε απορρίψει εξαιτίας των ελαττωμάτων σου.
Ψάχνεις να βρεις ελεύθερο χρόνο και αναζητάς τρόπους για να είστε περισσότερο μαζί
Θέλεις να της κάνεις κάποιο δώρο χωρίς ιδιαίτερο λόγο… απλά για να την ευχαριστήσεις μόνο και μόνο επειδή υπάρχει
Προσπαθείς συνεχώς να φανταστείς που βρίσκεται και τι κάνει αυτή τη στιγμή
Είναι κατά τη γνώμη σου το πιο σημαντικό ξεχωριστό, γεμάτο μυστήριο και γοητεία πλάσμα στον πλανήτη
Αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σώμα και μια ψυχή μαζί της
Όταν ψωνίζεις κάτι για σένα το πρώτο πράγμα που σκέπτεσαι είναι αν θα της άρεσε.
Σε κάνει να νιώθεις καλύτερος άνθρωπος και να βλέπεις τον κόσμο πιο φωτεινό.
Αν κινδύνευε θα μπορούσες να δώσεις ακόμη και τη ζωή σου για να την σώσεις.
Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς χωρίς αυτήν.
Θα ήθελες να της πεις πράγματα που δεν τα έχεις πει σε κανένα άλλο
Την θεωρείς την καλύτερη φίλη σου.
Της τηλεφωνείς χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να την ακούσεις.
Πιστεύεις ότι κάποια τραγούδια είναι σαν να έχουν γραφτεί για εσάς τις δύο.
Με μια αγκαλιά της ή ένα φιλί σου περνάνε όλα τα προβλήματα.
Αναφέρεσαι σε αυτήν με χαϊδευτικά ονόματα και γλυκές λεξούλες
Σε πληγώνει και κλαίς μονο στην σκέψη πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτήν
Σου αρέσει να μιλάς γι αυτήν με τα φιλικά σου πρόσωπα
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να της είσαι πιστός
Όταν της κρατάς το χέρι αισθάνεσαι ισορροπία και ασφάλεια.
Η ζωή σου πριν από αυτήν σου φαίνεται κάτι πολύ μακρινό.
Θέλεις να βγεις στο δρόμο και να φωνάξεις σε όλους ότι την αγαπάς.

H αγάπη είναι ότι πιο όμορφο και δυνατο, αλλα παράλληλα και ότι πιο άσχημο...
Εκεί που σε κάνει να πετάς στα σύννεφα ξαφνικά.. Πέφτεις!!
Έτσι έγινε και με εμενα...
Αγάπησα και ένιωσα ότι πετάω...Αλλα ποτε δεν σκέφτηκα πως θα νιώσω όταν θα σπάσουν αυτά τα φτερά που με έκαναν να είμαι τόσο ευτυχισμένη...
Τώρα το νιώθω..
Νιώθω ποσο πολύ πονάει να αγαπάς χωρίς ανταπόκριση..
Να είσαι ερωτευμένη με κάποιον ο οποιος δεν νιώθει το ίδιο για εσένα...
Να φωνάζεις στον άλλο "Σαγαπάω" και να μην ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ!!!!
Νιώθω πως θέλω να πεθάνω, πως μοναξιά αυτή θα με rtelanei.. πως δεν έχω άλλο κουράγιο από το κλάμα ούτε για να κοιμηθώ...
Προτιμώ να πεθάνω μια φορα, παρα να πεθαίνω κάθε λεπτό και κάθε μέρα που η αγάπη μου είναι μακριά μου και δεν την έχω στην ζωή μου...
Κάθε μέρα πόνος και δάκρυα...

Ο έρωτας είναι η ωραιότερη εμπειρία και ο χειρότερος σύμβουλος.
Το να είσαι ερωτευμένος είναι συγκλονιστικό, εκπληκτικό αλλά και πολύ επικίνδυνο...

Πολλοί άνθρωποι έχουν βρεθεί στην θέση την δικια μου...Άλλοι το άντεξαν, άλλοι πάλι όχι..
Δεν άντεξαν να ζουν χωρίς τον άνθρωπο που αγαπάνε...Εκεί ανήκω και εγώ...
Δεν μπορώ να νιώθω πως δεν ακούγομαι...

Λένε ότι πρέπει να προχωράς στην ζωή σου...και να μην αφήνεις να σε κερδίζει όλο αυτό..
Όμως αυτοί που το λένε σε εκείνον που πονάει μπορούν να φανταστούν πως νιώθει μέσα του εκείνη την στιγμή?
Εκείνη την στιγμή που το λένε δεν έχουν δοκιμάσει να βάλουν τον εαυτό τους έστω και 1 letpo στην θέση του αλλου για να δουν πως ακριβώς νιώθει...
Νιώθει πόνο....
Θλίψη...

Μερικές φορες πρέπει όντως να ρισκάρουμε για την αγάπη που νιώθουμε...Αλλα μερικές φορες είναι χειρότερο, γιατί στην αγάπη υπάρχουν αλήθειες που πάντα πονάνε....
Γίαυτό είναι καλύτερα να μην ρισκάρεις τόσο για κάτι που ίσως δεν θα γυρίσει, γιατί το αποτέλεσμα είναι να πονάς περισσότερο...
Πονάω μέσα μου...
Αγαπάω...
Τελικά το να αγαπάς έχει δυο πλευρές...
Όλοι όσοι ζούμε ή έχουμε ζήσει και νιώσει κάπως έτσι μετά από έναν χωρισμό, άντρες / γυναίκες, ξέρουν πως είναι αυτός ο πόνος.. Άλλοι μπορούν να το ξεπεράσουν... Αρκεί να το θέλουν...
Κάποιοι άλλοι θέλουν και μπορούν...
Και άλλοι πάλι θέλουν και δεν μπορούν..
Άλλοι πάλι δεν θέλουν καν...

Δεν ξέρω πως να κλείσω το κείμενο αυτό που γράφω..
Πάντως ξέρω πως αν ποτε ηρεμήσω από αυτό, θα πάρει πολύ καιρό...

Miss you...

Ελπίδες.... (6)

Έχει περάσει ο καιρός
όμως δεν είναι αρκετός...
για να ξεχάσει η καρδια
αυτά που ζήσαμε αγκαλιά...

Δεν σου ζητω να θυμηθείς,
ούτε και να με λυπηθείς...
Μα έχω κάτι να σου πω,
Θεέ μου ακόμα Σαγαπώ...

Έχω σημάδια σου παλιά καρδια μου,
θυμάμαι χάδια και φλιά..
Προσεύχομαι να ξαναρθείς κοντά μου,
να γίνουν όλα φωτεινά..

Δεν έχω άλλη αντοχή ζωή μου,
ήλιος παντού, και εδώ βροχή...
Δώς μου ελπίδα για να ζω ψυχή μου...
κανε το τέλος μας αρχή!

Έρχεται πάλι η βραδια,
και με πληγώνει η μοναξιά...
Είναι οι σκέψεις μου θολές,
Και οι αναμνήσεις μου πολλές...

Όπου κοιτώ φώτα σβηστά,
Σε έχω στα ματια μου μπροστά...
Ψάχνω ένα μέρος να κρυφτώ,
Και είναι το δάκρυ μου καυτό....


Σ'αγαπαω μ'ακούς?
08/11/05

Πονάει η αγάπη...

Γνωρίζουμε ότι η ζωή μας έχει φτάσει στο χαμηλότερο της σημείο όταν υπάρχει συναισθηματικός πόνος – οι πόνοι της καρδιάς κυριεύουν τις καθημερινές μας σκέψεις!
Η καρδιά μας αισθάνεται βαριά και είναι δυνατό να νιώσουμε και φυσιολογικό πόνο σε εκείνη την περιοχή, ο οποίος αντανακλά το πνευματικό βασανιστήριο που βιώνουμε.
Με τις ανθρώπινες σχέσεις να γίνονται όλο και πιο προκλητικές, αυτό είναι κάτι το οποίο όλοι βιώνουμε σε κάποιο στάδιο της ζωής μας. Είναι όμως ανάγκη να υποφέρουμε??

Δυο μέρες μόνο

Δυο μέρες μόνο, να σε κρατάω αγκαλιά....

Δυο μέρες μόνο, να σ’ έχω δίπλα μου ξανά...

Για λίγο μόνο....

Δυο μέρες μόνο...
Σ’ ένα ταξίδι αστραπή, να ξεδιπλώνω...
να παίρνει ανάσα η ζωή... για λίγο μόνο...

Για τόσο μόνο...
Φως να γεμίζουν οι στιγμές, να λάμπουν μες στο χρόνο..
Όλο το σώμα μου να ζει για σένα μόνο...


Δυο μέρες μόνο...

Δυο μέρες μόνο...
Να συνηθίζει το κορμί, και εγώ να λιώνω...
έπειτα μόνο τη φωνή σου ν’ ανταμώνω...

Δυο μέρες μόνο...
Όσο μια βόλτα διαρκεί, για τόσο μόνο...
Όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή... Δυο μέρες μόνο

Για τόσο μόνο...


Μέσα από την καρδιά μου... 6-12/08/2009

Σκέψεις

Το χαμόγελο είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις έναν φίλο και το δάκρυ ο καλύτερος τρόπος για να σε γνωρίσει εκείνος.


Συναντηθήκαμε ένα απόγευμα. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι, όπως στα ερωτικά μυθιστορήματα όπου όλα αρχίζουν κεραυνοβόλα, η πρώτη μας συνάντηση μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση...


Ο έρωτας, η αγάπη δεν έρχονται ποτέ για να μας πληγώσουν και να μας πονέσουν.. Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις το κάνουν...

Μπορείς να κάνεις ότι δεν διάβασες ποτέ τις παραπάνω γραμμές
Μπορώ να πω ότι δεν είναι για σένα αυτές οι σκέψεις
όμως ξέρουμε καλά κ οι δυο... ποια είναι η αλήθεια....

Αγάπη

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπρή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει : «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου» «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή. «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση, «Γνώση, ποιος με βοήθησε;» «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».