Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007

**** 4 πράγματα****

4 πράγματα δεν γύριζουν ποτέ πίσω στην ζωή...


Οι μέρες που έζησες...

Τα λόγια που είπες...

Οι πράξεις που έκανες...

Οι ευκαιρίες που έχασες....


Σάββατο, Μαΐου 05, 2007

-Το έργο-

Πριν σε βρώ σε είχα σκεφτεί,
πριν το φως εγώ σε είχα δει...
Λες κ ήσουν για'μενα,
και τον πόνο είχα αισθανθεί...

Πριν το ψέμα, πριν την πληγή...
Πριν κλάψω για'σένα...


Κι αν χαθούμε ας γίνει με τρόπο,
σαν της μέρας το φως που χάνετε αργά...
Για να μην καταλάβω και νιώσω...
Κι' ας ήξερα πριν γίνουν όλα αυτα...


Το έργο πια ίδιο στο τέλος
λες και η καρδία ζει για το βέλος.

Ντύθηκα και απόψε να βγω...
Και σ' ένα παραμύθι να μπω,
με' σένα κι εμένα, θα υποκριθώ,
μια στιγμή...

Πως δεν ξέρω τι θα συμβεί...
ποιο είναι το θέμα...
Πως δεν ξέρω τι θα συμβεί...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Ευτυχία-

Άν λέτε ότι είμαι ευτυχισμένη επειδή συχνογελώ,
κ δεν ακούσατε ποτέ τον πόνο μου να λέω...

Αυτή την ευτυχία μου εγώ σας την πουλώ,
Άν αγοράσετε μαζί κ τις στιγμές που κλαίω...

Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007

"Ένα γλυκό απόσπασμα :)"

Ύστερα από πρόσκληση του φίλτατου lexx , (φιλος της γλυκιάς μου SkiA , μάλλον πρέπει να να φτιάξω κ εγώ μια ιστορία... :/
Αλλά βρε
SkiA ... πιο δύσκολες λέξης δεν μπορούσες να βρεις??

Οι λέξης είναι...
θάνατος, τσιγάρο, παλτό, θρήνος, έρωτας

Άντε να δούμε....




Η Νεφέλη διάβασε το γράμμα για εκατομμυριοστή φορά, με ένα ακόμα τσιγάρο να σιγοσβίνει στο τασάκι χώρις να εχει χρησημοποιηθεί. Δίπλωσε το γράμμα προσεχτικά στα τέσσερα κ το έβαλε πίσω στον φάκελο. Τα μάτια της πλανήθηκαν στην συλλογή της από γράμματα, ευχετήριες κάρτες, εκτυπώσεις απόηλεκτρονικά μηνύματα, εκτυπώσεις από δωμάτια συνομιλίας, φάξ, και χειρόγραφα ραβασάκια από τα σχολικά της χρόνια. Ήταν εκατοντάδες, διάσπαρτα στο πάτωμα, και το καθένα διηγούνταν τη δική του ιστορία θριάμβου ή λύπης, το κάθε γράμμα αντιπροσώπευε κ μια φάση της ζωής της.
Τα είχε κρατήσει ολα.
Καθισμένη στην προβιά, μπροστά απο την φωτιά στο δωμάτιο της στην Κομεμάρια, συνέχισε να διαβάζει της λέξεις που βρίσκονται απλωμένες μπροστά της. Η ζωή της σε μελάνι κ χαρτί. Είχε μείνει ξύπνια όλη νύχτα διαβάζοντας τα, η πλάτη της πονούσε από το σκύψιμο και τα μάτια της έτσουζαν. Έτσουζαν από την κούραση κ τα δάκρυα.
Άνθρωποι τους οποίους είχε αγαπήσε πολύ δυνατά ξαναζωντάνεψαν στο μυλό της, όλες εκείνες τις ωρες, καθώς διάβαζε τους φόβους, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, οι οποίοι ήταν κάποτε τόσο αληθινοί, αλλα που ειχαν χαθεί τωρα πια από την ζωή της. Θρήνος ήρθε για δευτερόλεπτα μεσα της. Φίλοι που ειχαν έρθει και παρέλθει, συνάδελφοι, συμμαθητές, ερατές και συγγενείς. Εκείνη τη νύχτα, μέσα σε λίγες ώρες, ξαναέζησε όλη της τη ζωή από την αρχή.
Χωρίς να το προσέξει καν, ο ήλιος είχε ανατείλει, οι γλάροι χόρευαν στον ουρανό, φωνάζοντας απο ενθουσιασμό καθώς τα γευματά τους έκαναν βόλτες στα μανιασμένα νερά της θάλασσας. Το κουδούνι της ρεσεψιόν από κάτω ήχισε δυνατά. Η Νεφέλη πλάγιασε τη γλώσσα της κ κοίταξε το ρολόι της: 6:15.
Είχε φτάσει επισκέπτης.
Σηκώθηκε αργά όθια, μορφάζοντας από τον πόνο, καθώς ειχε μείνει κουλουριασμένη στην ίδια θέση επί πολλές ώρες. Κρατήθηκε από το πόδι του
κρεβατιού της και σηκώθηκε.
Ίσιωσε την πλάτη.

Το κουδούνι ξαναχτύπησε.

Τα γόνατα της έτριξαν.
"Άουτς, έρχομαι!" φώναξε, προσπαθόντας να κρύψει τον εκνευρισμό από την φωνή της.
Πέρασε νυχοπατόντας ανάμεσα στα γράμματα που ήταν σκορπισμένα γύρω απο το χαλί, προσπαθόντας να μην πατήσει τα σημαντικά χαρτιά, που φυλούσε
σε όλη της την ζωή.
Το κουδούνι ξαναχτύπησε.
Σήκωσε τα μάτια της ψηλά κ πέταξε μια βρισιά από μέσα από τα δόντια της. Δεν είχε όρεξη για ανυπόμονους επισκέπτες σήμερα. Όχι όταν δεν έχει
κοιμηθεί ούτε λεπτό.
"Μια στιγμούλα!", φώναξε χαρωπά, και κατέβηκε βιαστηκά, πιασμένη από το κιγκλίδωμα της σκάλας. Ένιωσε το πόδι της να σκοντάφτει πάνω στις
βαλίτσες που είχαν τοποθετηθεί μπροστά στην σκάλα. Ένιωσε να πέφτει πρός τα μπροστά και τότε ένα χέρι την άρπαξε δυνατά από το μπράτσο για να την στηρίξει.
"Λυπάμαι πολύ!", απολογήθηκε εκείνος και το κεφάλι της Νεφέλη τινάχτηκε ψηλά. Είδε μπροστά της τον άντρα που ήταν σχεδόν ένα ενενήντα στο ύψος, με σκούρα μαλλιά που είχαν γκριζάρει στους κρόταφους. Το παλτό του το κράταγε σφιχτά στα ρυτιδιασμένα και κουρασμένα χέρια του. Το δέρμα του ήταν κουρασμένο και ρυτιδιασμένο γύρω από τα μάτια και το στόμα. Τα μάτια του έμοιαζαν κουρασμένα, όπως θα ήταν τα μάτια οποιουδήποτε είχε μόλις οδηγήσει 4 ώρες μέχρι την Κομεμάρια έπειτα από ένα πεντάωρο αεροπορικό ταξίδι. Αλλά τα μάτια του σπίθιζαν και γυάλιζαν από την υγρασία που είχε αρχίσει να σχηματίζεται μέσα τους.
Τα μάτια της Νεφέλη δάκρυσαν κι εκείνα. Το σφίξιμο στο μπράτσο της δυνάμωσε.

Ήταν εκείνος.
Επιτέλους εκείνος. Ο πρώτος της έρωτας. Ο άντρας που είχε γράψει το τελευταίο γράμμα που είχε διαβάσει εκείνο το πρωί και την εκλιπαρούσε για μια απάντηση.
Φυσικά, μόλις το έλαβε, δεν της πήρε πολλή ώρα να απαντήσει. Και καθώς η μαγική σιωπή τους ξανακύκλωσε και πάλι, ύστερα από πενήντα χρόνια, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να κοιτάζονται. Να χαμογελάνε, μεχρι να τους χωρίσει ο θάνατος.

Ελπίζω να τα κατάφερα :-)

Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2007

"/Τέλειωσε/"


"Μη μου λες σ' αγαπώ
έτσι δεν με πιάνεις
σαν καπνός θα περνώ
τον ιστό της πλάνης...

Μη μου λες σ' αγαπώ
μη σκορπάς τις λέξεις
σαν φωτιά είμαι εγώ
δεν μπορείς να παίξεις...

Τέλειωσε
τέλειωσε"...

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007

"Όνειρά"

Τα Όνειρά μου είναι κάπου εκεί ψηλά...
Μπορεί να μην τα φτάσω ποτέ...
Αλλά κανένας δε θα μου στερήσει το δικαίωμα να τα βλέπω απο μακρυά..

Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007

>Η αλήθεια<




...ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ...
...ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ...
...ΕΝΟΣ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ...

Κυριακή, Ιανουαρίου 28, 2007

::Φοβάμαι::

Και αν η αγάπη μου
δεν σου αρκεί...
μη φοβάσαι
έχω πολύ ακόμα
για να σου δώσω...

Και αν η λατρεία
μου δεν σου αρκεί...
μη φοβάσαι
έχω την δύναμη
να σε λατρέψω
ακόμη παραπάνω...

Και αν όλα αυτά
δεν σου αρκούν...
μη φοβάσαι
έχω την δύναμη
να προσπαθήσω κι άλλο...

Και αν εγώ
δεν σου αρκώ...
μη φοβάσαι
έχω το κουράγιο...
...να φύγω...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

...~Ξημέρωσε~...

Σε σκέφτομαι ξανα σαν ένα άπιαστο όνειρο που ποτέ δεν θα έχω...
'Ωρες θα μπορούσα να μιλάω για σένα..κι άλλες τόσες να σε σκέφτομαι...
Άλλωστε πάντα αυτό έκανα και ποτέ δεν κουράστηκα...Ήσουν..είσαι και θα είσαι τα πάντα για μενα!!
Ξέρω πως είναι συνηθισμένο μα είναι αληθινό
και βγαλμένο μέσα απ'την καρδιά μου...
Μπορεί για' σένα να είμαι απλά κάποια που σε θέλει τρελά
όμως δεν με πειράζει!!!
Και μπορεί κάποιοι να νομίζουν πως είμαι χαζή που κάνω όνειρα
έχοντας πίστη και ελπίδα,
μα όλοι αυτοί δεν ξέρουν πόσο σ'αγαπώ...
Θα ήθελα να μ'αγαπάς όσο κι εγώ...Όμως αυτό δεν νομίζω να γίνει....
Εμένα μου αρκεί να σε βλεπω να χαμογελάς...και να είσαι καλά...
Τόσο καιρό περίμενα να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου... και τώρα....
πως μπορώ να σε αφήσω για το τίποτα...(?)
Σ'αγαπάω με όλη μου την ψυχή κ θα κάνω τα πάντα
για να σε κρατήσω κοντά μου όσο περισσότερο μπορώ...
Εύχομαι να μη φύγεις γρήγορα.....

Μη νομίζεις πως μετάνιωσα που σε άφησα στη ζωή μου να μπείς...
Αν και το είδες σαν παιχνίδι, τα μάτια σου σε πρόδωσαν...
Το ήξερα απ'την αρχή πως δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί...
Μα ξέρεις καμιά καρδιά να αφήνει το μυαλό να αποφασίζει τι θα νιώσει;?;
Ακόμα σε σκέφτομαι και μάλλον δεν θα σταματήσω ποτέ...
Αγάπη και πόνο νιώθω που άφησα χωρίς μάχη
να χαθεί κάτι που θα μπορούσα να έχω...
Και σχεδόν κάθε βράδυ θυμώνω μαζί σου...
που δεν μας έδωσες μία ευκαιρία να βλέπουμε μαζί κάθε πρωινό..
Όμως μη σε νοιάζει...Μην το σκέφτεσαι πια...Μη με σκέφτεσαι πια...
Ήθελα απλά κάτι τελευταίο να σου πω....
"Σ'ευχαριστώ για τις στιγμές που μοιραστήκαμε...
Ό,τι ένωσα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή μου πριν σε γνωρίσω...
Δεν ξέρω αν πρέπει να σε ευχαριστώ που διάλεξες να μη με χρειάζεσαι πια,
που έκλεισες την πόρτα χωρίς τίποτα παραπάνω να πεις..
Και τώρα να... Σα να σ'ακούω να μου λες: --Ξέχασε με...--
Γιατί???"
Για κάποια που μπορεί να μην έχεις ποτέ, αξίζει να ελπίζεις?...
Πως μπορώ να την δω, όταν σε εκείνη βρήκα αυτήν που έψαχνα ??
Έστω κι αν μου αρνήθηκε τα πάντα τελικά...?
Κλαίω για ψεύτικες ελπίδες...? Για ελπίδες που δεν υπάρχουν??
θυμώνω που σε ερωτεύτηκα και σε αγάπησα ένω ήξερα..
Ακόμα ελπίζω...Άραγε πρέπει..?
Άκόμα σ'αγαπάω...! Και θα σ'αγαπάω...!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όσο κι αν προσπάθησε το μυαλό να ξεχάσει άλλο τόσο η καρδιά
σιωπηλά υπονόμευε τη μορφή σου.Δε μπορεί είπα μέσα μου. Δε μπορεί...
Σ'αγάπησα, μα άλλο τόσο μίσησα εμένα που με άφησα να σ'αγαπήσω.
Πάντα έλεγα πως δεν με κυριαρχούν τα συναισθήματα,
μα τώρα διαπιστώνω πόσο λάθος έκανα. "Αν μας δινόταν μια ευκαιρία..."
Αυτό είπες..σ'άκουσα, χωρίς να μιλήσω. Μίλησα χωρίς να με ακούσω.
Έβλεπα μόνο αυτά που ήθελα να δω...Μα ξαφνικά είδα πως μ'αγαπάς.
"Σ'αγάπησα"..μα ο νους σε αρνήθηκε.
Φοβήθηκα..και εκεί που έκανα ένα βήμα μπροστά, πεποισμένη για τα πάντα..
Aισθάνθηκα για μια στιγμή να χάνομαι.
Προσπάθησα να κρατηθώ..να σε φτάσω ψηλά..
μα ένιωσα αδύναμη και σταμάτησα πια να πετώ.
Ένιωσα πως έπαιρνα τόσα πολλά και έδινα τόσα λίγα..
Δεν ήταν σωστό. Πάλεψα με τον εαυτό μου την πιθανότητα του "εμας"..
Ωστόσο κουράστηκα. Δεν το έκανα άθελα μου.. σε παρακαλώ συγχώρα με...
Δεν είναι ότι ήθελα να φύγω από τη ζωή σου..σ'αγάπησα.. απλά.. φάνηκα τόσο δειλή.
Ο χρόνος περνά..
Και τώρα να'μαι..σε κοιτώ από μακριά ελπίζοντας να βρείς την
ευτυχία που εγώ δεν κατάφερα να σου δώσω...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τελικά η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα... Σε μισεί κ σ'αγαπάει μαζί....
Και τώρα ζώ, για να ζήσω ξάνα το τέλος.... Αξίζει... Το ξέρω...
Δεν θα το μετανιώσω...Δεν θα κάνω πίσω... Ξέρω...
Γιατί "Άκόμα σ'αγαπάω...! Και θα σ'αγαπάω...!!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κοίταξε έξω τα πάντα αλλάζουν
Η νύχτα σε μέρα, σκοτάδι σε φώς.
Η αγάπη δε φτάνει για όσους διστάζουν
κι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός.

Είπαν οι γύρω σου πόσο τους μοιάζεις
Εσύ φώναξες όχι και μ'ένα βήμα μπροστά,
στάθηκες δίπλα, μου λες "μην τρομάζεις.."
Διαφέρεις απ'ολους το ξέρω καλά.

Είσαι τα πάντα όσα πίστεύω.
Κανείς δε σε ξέρει στον κόσμο αυτο.
Κράτα μου το χέρι για λίγο
Για όσα δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω.
Δεν είμαι τα πάντα όσα πιστεύεις.
Είχα την ευκαίρια, δεν είπα "τολμώ".
"Μ'ενα σ'αγαπώ θα φύγω..."
Μα ξέρω για πάντα θα σ'ευχαριστώ..