Κλαίω..

ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.....

..για μένα κλαίω...

Για όλα αυτά που νόμιζα πως είμαι και τελικά δέν είμαι...
Για αυτά που πίστευα πως μπορώ να γίνω και δέν θα τα καταφέρω ποτέ...
Για αυτό που πασχίζω να δείξω, το παραπάνω, το ξεχωριστό...γιατι νομίζω πως θα αρέσει περισσότερο απο την αλήθεια...
Για το πώς βλέπω, τελικά, εγώ εμένα...
Για τις φορές που προσπαθώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των άλλων πιέζοντας τον εαυτό μου...


Δεύτερη Ευκαιρία, άραγε την αξίζουμε;
Στην ζωή μας από την παιδική μας ηλικία, μέχρι να γίνουμε ενήλικοι και να αποκτήσουμε μια γερή προσωπικότητα κάνουμε λάθη, λάθη τα οποία δεν μπορούμε να τα δικαιολογήσουμε λόγω του νεαρού της ηλικίας μας...
Στην πραγματικότητα αυτά τα λάθη ήταν αναγκαία, για να μπορέσουμε να χτίσουμε την προσωπικότητα μας, για να μπορέσουμε να μάθουμε τι να μην κάνουμε.
Το κακό -αν μπορεί να το πει κάποιος κακό, είναι ότι χάνουμε πράγματα, ανθρώπους, φίλους. Αν ήμασταν λίγο πιο ώριμοι, αν δεν είχαμε άγνοια, ή αν δεν φερόμασταν επιπόλαια ίσως όλα αυτά να μην τα χάναμε, αλλά σημασία έχει από αυτά τα λάθη να μαθαίνουμε...

Άραγε αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία; Μια ευκαιρία για να μπορέσουμε να επανορθώσουμε για τα λάθη μας;
Θα έλεγα πως όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία, όμως ποιος θα μας την δώσει;
Πολλές φορές δεν έρχεται ποτέ αυτή η ευκαιρία και τον λόγω τον ανιχνεύω στον εγωισμό...
Όταν πληγώνεις έναν άνθρωπο, με την συμπεριφορά σου, με τις πράξεις σου, όταν τον προδίδεις, ή τον εξαπατάς, πως είναι δυνατόν να ζητάς να σε εμπιστευτεί ξανά; Πως είναι δυνατόν να ζητάς μια δεύτερη ευκαιρία;
Είναι δύσκολο να σε ξανά εμπιστευτεί κάποιος που του φέρθηκες άσχημα, και αυτό γιατί θα θέλει να προστατέψει τον εαυτό του ώστε να μην μπει ξανά σε αυτή την διαδικασία...
Απλώς σκέφτεται τον εαυτό του και είναι απολύτως σεβαστό, δεν μπορείς να τον κατακρίνεις για κάτι τέτοιο, παρά μόνο να το σεβαστείς γιατί ίσως και να αντιδρούσαμε και εμείς με αυτόν το τρόπο.

Μην το πεις πουθενά

Μην το πεις πουθενά

Πια τα βράδια δεν κοιμάμαι

Η καρδιά μου χτυπά

Και φοβάμαι , ναι φοβάμαι

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ

Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι’ αυτό

Μην το πεις πουθενά

Όλα θέλω να τ’ αφήσω

Σπίτι φίλους δουλειά

Δίχως να κοιτάξω πίσω

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ

Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι’ αυτό

Μην το πεις πουθενά

Όταν γελώ δυνατά να ξέρεις μέσα μου κλαίω

Μην το πεις πουθενά

Πόσο να κρύβομαι πια; Δεν αντέχω σου λέω!

Μην το πεις πουθενά

Θέλω να φύγω μακριά . Πίστεψε με το θέλω.

Να σε ξεχάσω προσπαθώ

Το ξέρω πως δε θα ξανάρθεις...
Πάει καιρός που δε με ψάχνεις ....
Έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω ...
Σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω ....

Δε θέλω να σε ξαναδώ ....
Να σε ξεχάσω προσπαθώ .....

Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη .....
κι άλλες στιγμές που σε μισώ .....
Πώς με κατάντησε η αγάπη .....
Μόνη τα βράδια να περνώ .....

Κουράστηκα να περιμένω .....
τον εαυτό μου να παιδεύω .....
Να μη μπορώ απ τη σκιά σου να ξεφύγω .....
Σε αδιέξοδο μαζί σου καταλήγω .....
Δε θέλω να σε ξαναδώ .....
Να σε ξεχάσω προσπαθώ .....

Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη .....
κι άλλες στιγμές που σε μισώ .....
Πώς με κατάντησε η αγάπη .....
Μόνη τα βράδια να περνώ .....

Μετράω αντίστροφα

Δεν μπορώ να μην γράψω αυτά που νιώθω..
Γιατί όσο τα κρατάω και τα σκέφτομαι με πονάνε πιο πολύ...
Δεν τα καταφέρνω να σε συγχωρέσω.. Δεν μπορώ...
Μπορεί με τον καιρό να τα καταφέρω.. Μπορεί να νιώσω καλύτερα.. Αλλα μου λείπεις...Δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα..
Αν με είχες προειδοποιήσει κάπως, να μην αισθάνομαι τόσο ηλίθια και τόσο άχρηστη.
Θέλω κάτι να σου πω...
Τελικά δεν υπήρχε ευτυχία?
Φοβόμαστε τόσο πολύ μήπως χάσουμε ότι έχουμε φτιάξει τόσο καιρό?
Όλο αυτό πια είναι μια συνήθεια? Το να είσαι ερωτευμένος είναι συνήθεια?
Είμαι λίγη?
Είμαι εγώ το θύμα? Υπάρχει θύμα σε αυτήν την κατάσταση?
Τι θέλουμε πλέον από την ζωή μας?
Γιατί αυτή η αγάπη να αντικαθίσταται από τον πόνο okay την θλίψη? Από την μοναξιά και την "απογοηρεουση" και τα εκατομμύρια ερωτήματα?

Δεν μπορώ να σε συγχορέσω... Δεν το έχω ξεπεράσει... Πιστεύω θα το κουβαλάω συνεχεια το ότι με άφησες και ότι εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να δώσω κάτι που θα σου δώσει η επομενη...

Φεύγω..με ένα δάκρυ

Δεν ακούγομαι...

Πάλι εδώ, στην ίδια καρεκλα..
Πάλι εδώ μπροστά στην οθόνη...
Σήμερα ο πόνος είναι πιο μεγάλος. Τον λόγο δεν τον ξέρω, απλά νιώθω τον πόνο μέσα μου να ξυπνάει όπως κάθε βραδυ...
Όλα είναι γκρίζα και θολά.. Κάθε μέρα χάνω και μια ελπίδα παραπάνω..
Πάντα ο πόνος λέει τα ίδια και τα ίδια, αλλα σε αυτά τα γαμημένα τα ΓΙΑΤΙ δεν απαντάει ποτε...
Θέλω να φύγω...
Δεν ακούγομαι πια...

Αγάπη..τι δύσκολο πράγμα

Έκατσα πάλι μπροστά στην οθόνη..
Τα δάκρυα μου δεν λένε να σταματήσουν να κυλάνε.. Όλη την ημερα την περνάω στην δουλειά και λιγάκι το μυαλό μου αποσπάται και ξεχνιέμαι...
Το βραδυ όμως, είμαι πάλι εδώ και κλαίω για μια αγάπη που όσο πάει k με κοιτάει από πιο μακριά...
Αρχίζω και πιστεύω πως δεν πονάει τόσο ο θάνατος και να χάνεις κάποιον για πάντα, όσο το να αγαπάς και να είσαι ερωτευμένος/η με κάποιον που δεν νιώθει το ίδιο... Γιατί στον θάνατο πεθαίνεις μια φορα, ενώ στην αγάπη.. κάθε λεπτό που ζεις..

Και ξεκινάω λοιπόν...

Η αγάπη είναι το καλύτερο συναίσθημα...
Κάτι τόσο δυνατό που όλοι θέλουμε να το νιώσουμε, όλοι το αναζητάμε...
Όταν ερωτευόμαστε είμαστε στον δικό μας κόσμο..

Την σκέπτεσαι συνεχώς...
Όταν την βλέπεις σου κόβονται τα πόδια...
Αδιαφορείς για το φαγητό επειδή αισθάνεσαι έντονα την απουσία της.
Την βλέπεις στον ύπνο σου...
Θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί της...
Δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτήν...
Της δίνεις την απόλυτη προτεραιότητα...
Αισθάνεσαι ότι σε όλη σου τη ζωή την περίμενες...
Μπορείς να φας με άνεση από το πιάτο της και θα σε ευχαριστούσε να σε τάιζε σαν να είσαι μωρό...
Γράφεις ποιήματα για να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι....
Θα την ακολουθούσες ακόμη και αν άλλαζε πόλη ή κράτος....
Χαμογελάς όταν χαμογελάει και λυπάσαι όταν λυπάται....
Όταν είσαι μαζί της αισθάνεσαι να πετάς...
Προσπαθείς συνεχώς να καταλάβεις τι σκέπτεται και τι αισθάνεται
Έχεις όλη τη διάθεση να την βοηθήσεις σε ότι και αν χρειαστεί.
Θέλεις να είσαι απόλυτα ειλικρινής μαζί της.
Φοβάσαι μην σε απορρίψει εξαιτίας των ελαττωμάτων σου.
Ψάχνεις να βρεις ελεύθερο χρόνο και αναζητάς τρόπους για να είστε περισσότερο μαζί
Θέλεις να της κάνεις κάποιο δώρο χωρίς ιδιαίτερο λόγο… απλά για να την ευχαριστήσεις μόνο και μόνο επειδή υπάρχει
Προσπαθείς συνεχώς να φανταστείς που βρίσκεται και τι κάνει αυτή τη στιγμή
Είναι κατά τη γνώμη σου το πιο σημαντικό ξεχωριστό, γεμάτο μυστήριο και γοητεία πλάσμα στον πλανήτη
Αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σώμα και μια ψυχή μαζί της
Όταν ψωνίζεις κάτι για σένα το πρώτο πράγμα που σκέπτεσαι είναι αν θα της άρεσε.
Σε κάνει να νιώθεις καλύτερος άνθρωπος και να βλέπεις τον κόσμο πιο φωτεινό.
Αν κινδύνευε θα μπορούσες να δώσεις ακόμη και τη ζωή σου για να την σώσεις.
Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς χωρίς αυτήν.
Θα ήθελες να της πεις πράγματα που δεν τα έχεις πει σε κανένα άλλο
Την θεωρείς την καλύτερη φίλη σου.
Της τηλεφωνείς χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να την ακούσεις.
Πιστεύεις ότι κάποια τραγούδια είναι σαν να έχουν γραφτεί για εσάς τις δύο.
Με μια αγκαλιά της ή ένα φιλί σου περνάνε όλα τα προβλήματα.
Αναφέρεσαι σε αυτήν με χαϊδευτικά ονόματα και γλυκές λεξούλες
Σε πληγώνει και κλαίς μονο στην σκέψη πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτήν
Σου αρέσει να μιλάς γι αυτήν με τα φιλικά σου πρόσωπα
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να της είσαι πιστός
Όταν της κρατάς το χέρι αισθάνεσαι ισορροπία και ασφάλεια.
Η ζωή σου πριν από αυτήν σου φαίνεται κάτι πολύ μακρινό.
Θέλεις να βγεις στο δρόμο και να φωνάξεις σε όλους ότι την αγαπάς.

H αγάπη είναι ότι πιο όμορφο και δυνατο, αλλα παράλληλα και ότι πιο άσχημο...
Εκεί που σε κάνει να πετάς στα σύννεφα ξαφνικά.. Πέφτεις!!
Έτσι έγινε και με εμενα...
Αγάπησα και ένιωσα ότι πετάω...Αλλα ποτε δεν σκέφτηκα πως θα νιώσω όταν θα σπάσουν αυτά τα φτερά που με έκαναν να είμαι τόσο ευτυχισμένη...
Τώρα το νιώθω..
Νιώθω ποσο πολύ πονάει να αγαπάς χωρίς ανταπόκριση..
Να είσαι ερωτευμένη με κάποιον ο οποιος δεν νιώθει το ίδιο για εσένα...
Να φωνάζεις στον άλλο "Σαγαπάω" και να μην ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ!!!!
Νιώθω πως θέλω να πεθάνω, πως μοναξιά αυτή θα με rtelanei.. πως δεν έχω άλλο κουράγιο από το κλάμα ούτε για να κοιμηθώ...
Προτιμώ να πεθάνω μια φορα, παρα να πεθαίνω κάθε λεπτό και κάθε μέρα που η αγάπη μου είναι μακριά μου και δεν την έχω στην ζωή μου...
Κάθε μέρα πόνος και δάκρυα...

Ο έρωτας είναι η ωραιότερη εμπειρία και ο χειρότερος σύμβουλος.
Το να είσαι ερωτευμένος είναι συγκλονιστικό, εκπληκτικό αλλά και πολύ επικίνδυνο...

Πολλοί άνθρωποι έχουν βρεθεί στην θέση την δικια μου...Άλλοι το άντεξαν, άλλοι πάλι όχι..
Δεν άντεξαν να ζουν χωρίς τον άνθρωπο που αγαπάνε...Εκεί ανήκω και εγώ...
Δεν μπορώ να νιώθω πως δεν ακούγομαι...

Λένε ότι πρέπει να προχωράς στην ζωή σου...και να μην αφήνεις να σε κερδίζει όλο αυτό..
Όμως αυτοί που το λένε σε εκείνον που πονάει μπορούν να φανταστούν πως νιώθει μέσα του εκείνη την στιγμή?
Εκείνη την στιγμή που το λένε δεν έχουν δοκιμάσει να βάλουν τον εαυτό τους έστω και 1 letpo στην θέση του αλλου για να δουν πως ακριβώς νιώθει...
Νιώθει πόνο....
Θλίψη...

Μερικές φορες πρέπει όντως να ρισκάρουμε για την αγάπη που νιώθουμε...Αλλα μερικές φορες είναι χειρότερο, γιατί στην αγάπη υπάρχουν αλήθειες που πάντα πονάνε....
Γίαυτό είναι καλύτερα να μην ρισκάρεις τόσο για κάτι που ίσως δεν θα γυρίσει, γιατί το αποτέλεσμα είναι να πονάς περισσότερο...
Πονάω μέσα μου...
Αγαπάω...
Τελικά το να αγαπάς έχει δυο πλευρές...
Όλοι όσοι ζούμε ή έχουμε ζήσει και νιώσει κάπως έτσι μετά από έναν χωρισμό, άντρες / γυναίκες, ξέρουν πως είναι αυτός ο πόνος.. Άλλοι μπορούν να το ξεπεράσουν... Αρκεί να το θέλουν...
Κάποιοι άλλοι θέλουν και μπορούν...
Και άλλοι πάλι θέλουν και δεν μπορούν..
Άλλοι πάλι δεν θέλουν καν...

Δεν ξέρω πως να κλείσω το κείμενο αυτό που γράφω..
Πάντως ξέρω πως αν ποτε ηρεμήσω από αυτό, θα πάρει πολύ καιρό...

Miss you...

Ελπίδες.... (6)

Έχει περάσει ο καιρός
όμως δεν είναι αρκετός...
για να ξεχάσει η καρδια
αυτά που ζήσαμε αγκαλιά...

Δεν σου ζητω να θυμηθείς,
ούτε και να με λυπηθείς...
Μα έχω κάτι να σου πω,
Θεέ μου ακόμα Σαγαπώ...

Έχω σημάδια σου παλιά καρδια μου,
θυμάμαι χάδια και φλιά..
Προσεύχομαι να ξαναρθείς κοντά μου,
να γίνουν όλα φωτεινά..

Δεν έχω άλλη αντοχή ζωή μου,
ήλιος παντού, και εδώ βροχή...
Δώς μου ελπίδα για να ζω ψυχή μου...
κανε το τέλος μας αρχή!

Έρχεται πάλι η βραδια,
και με πληγώνει η μοναξιά...
Είναι οι σκέψεις μου θολές,
Και οι αναμνήσεις μου πολλές...

Όπου κοιτώ φώτα σβηστά,
Σε έχω στα ματια μου μπροστά...
Ψάχνω ένα μέρος να κρυφτώ,
Και είναι το δάκρυ μου καυτό....


Σ'αγαπαω μ'ακούς?
08/11/05