Δεν ακούγομαι...

Πάλι εδώ, στην ίδια καρεκλα..
Πάλι εδώ μπροστά στην οθόνη...
Σήμερα ο πόνος είναι πιο μεγάλος. Τον λόγο δεν τον ξέρω, απλά νιώθω τον πόνο μέσα μου να ξυπνάει όπως κάθε βραδυ...
Όλα είναι γκρίζα και θολά.. Κάθε μέρα χάνω και μια ελπίδα παραπάνω..
Πάντα ο πόνος λέει τα ίδια και τα ίδια, αλλα σε αυτά τα γαμημένα τα ΓΙΑΤΙ δεν απαντάει ποτε...
Θέλω να φύγω...
Δεν ακούγομαι πια...