Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007

"Ένα γλυκό απόσπασμα :)"

Ύστερα από πρόσκληση του φίλτατου lexx , (φιλος της γλυκιάς μου SkiA , μάλλον πρέπει να να φτιάξω κ εγώ μια ιστορία... :/
Αλλά βρε
SkiA ... πιο δύσκολες λέξης δεν μπορούσες να βρεις??

Οι λέξης είναι...
θάνατος, τσιγάρο, παλτό, θρήνος, έρωτας

Άντε να δούμε....




Η Νεφέλη διάβασε το γράμμα για εκατομμυριοστή φορά, με ένα ακόμα τσιγάρο να σιγοσβίνει στο τασάκι χώρις να εχει χρησημοποιηθεί. Δίπλωσε το γράμμα προσεχτικά στα τέσσερα κ το έβαλε πίσω στον φάκελο. Τα μάτια της πλανήθηκαν στην συλλογή της από γράμματα, ευχετήριες κάρτες, εκτυπώσεις απόηλεκτρονικά μηνύματα, εκτυπώσεις από δωμάτια συνομιλίας, φάξ, και χειρόγραφα ραβασάκια από τα σχολικά της χρόνια. Ήταν εκατοντάδες, διάσπαρτα στο πάτωμα, και το καθένα διηγούνταν τη δική του ιστορία θριάμβου ή λύπης, το κάθε γράμμα αντιπροσώπευε κ μια φάση της ζωής της.
Τα είχε κρατήσει ολα.
Καθισμένη στην προβιά, μπροστά απο την φωτιά στο δωμάτιο της στην Κομεμάρια, συνέχισε να διαβάζει της λέξεις που βρίσκονται απλωμένες μπροστά της. Η ζωή της σε μελάνι κ χαρτί. Είχε μείνει ξύπνια όλη νύχτα διαβάζοντας τα, η πλάτη της πονούσε από το σκύψιμο και τα μάτια της έτσουζαν. Έτσουζαν από την κούραση κ τα δάκρυα.
Άνθρωποι τους οποίους είχε αγαπήσε πολύ δυνατά ξαναζωντάνεψαν στο μυλό της, όλες εκείνες τις ωρες, καθώς διάβαζε τους φόβους, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, οι οποίοι ήταν κάποτε τόσο αληθινοί, αλλα που ειχαν χαθεί τωρα πια από την ζωή της. Θρήνος ήρθε για δευτερόλεπτα μεσα της. Φίλοι που ειχαν έρθει και παρέλθει, συνάδελφοι, συμμαθητές, ερατές και συγγενείς. Εκείνη τη νύχτα, μέσα σε λίγες ώρες, ξαναέζησε όλη της τη ζωή από την αρχή.
Χωρίς να το προσέξει καν, ο ήλιος είχε ανατείλει, οι γλάροι χόρευαν στον ουρανό, φωνάζοντας απο ενθουσιασμό καθώς τα γευματά τους έκαναν βόλτες στα μανιασμένα νερά της θάλασσας. Το κουδούνι της ρεσεψιόν από κάτω ήχισε δυνατά. Η Νεφέλη πλάγιασε τη γλώσσα της κ κοίταξε το ρολόι της: 6:15.
Είχε φτάσει επισκέπτης.
Σηκώθηκε αργά όθια, μορφάζοντας από τον πόνο, καθώς ειχε μείνει κουλουριασμένη στην ίδια θέση επί πολλές ώρες. Κρατήθηκε από το πόδι του
κρεβατιού της και σηκώθηκε.
Ίσιωσε την πλάτη.

Το κουδούνι ξαναχτύπησε.

Τα γόνατα της έτριξαν.
"Άουτς, έρχομαι!" φώναξε, προσπαθόντας να κρύψει τον εκνευρισμό από την φωνή της.
Πέρασε νυχοπατόντας ανάμεσα στα γράμματα που ήταν σκορπισμένα γύρω απο το χαλί, προσπαθόντας να μην πατήσει τα σημαντικά χαρτιά, που φυλούσε
σε όλη της την ζωή.
Το κουδούνι ξαναχτύπησε.
Σήκωσε τα μάτια της ψηλά κ πέταξε μια βρισιά από μέσα από τα δόντια της. Δεν είχε όρεξη για ανυπόμονους επισκέπτες σήμερα. Όχι όταν δεν έχει
κοιμηθεί ούτε λεπτό.
"Μια στιγμούλα!", φώναξε χαρωπά, και κατέβηκε βιαστηκά, πιασμένη από το κιγκλίδωμα της σκάλας. Ένιωσε το πόδι της να σκοντάφτει πάνω στις
βαλίτσες που είχαν τοποθετηθεί μπροστά στην σκάλα. Ένιωσε να πέφτει πρός τα μπροστά και τότε ένα χέρι την άρπαξε δυνατά από το μπράτσο για να την στηρίξει.
"Λυπάμαι πολύ!", απολογήθηκε εκείνος και το κεφάλι της Νεφέλη τινάχτηκε ψηλά. Είδε μπροστά της τον άντρα που ήταν σχεδόν ένα ενενήντα στο ύψος, με σκούρα μαλλιά που είχαν γκριζάρει στους κρόταφους. Το παλτό του το κράταγε σφιχτά στα ρυτιδιασμένα και κουρασμένα χέρια του. Το δέρμα του ήταν κουρασμένο και ρυτιδιασμένο γύρω από τα μάτια και το στόμα. Τα μάτια του έμοιαζαν κουρασμένα, όπως θα ήταν τα μάτια οποιουδήποτε είχε μόλις οδηγήσει 4 ώρες μέχρι την Κομεμάρια έπειτα από ένα πεντάωρο αεροπορικό ταξίδι. Αλλά τα μάτια του σπίθιζαν και γυάλιζαν από την υγρασία που είχε αρχίσει να σχηματίζεται μέσα τους.
Τα μάτια της Νεφέλη δάκρυσαν κι εκείνα. Το σφίξιμο στο μπράτσο της δυνάμωσε.

Ήταν εκείνος.
Επιτέλους εκείνος. Ο πρώτος της έρωτας. Ο άντρας που είχε γράψει το τελευταίο γράμμα που είχε διαβάσει εκείνο το πρωί και την εκλιπαρούσε για μια απάντηση.
Φυσικά, μόλις το έλαβε, δεν της πήρε πολλή ώρα να απαντήσει. Και καθώς η μαγική σιωπή τους ξανακύκλωσε και πάλι, ύστερα από πενήντα χρόνια, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να κοιτάζονται. Να χαμογελάνε, μεχρι να τους χωρίσει ο θάνατος.

Ελπίζω να τα κατάφερα :-)

Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2007

"/Τέλειωσε/"


"Μη μου λες σ' αγαπώ
έτσι δεν με πιάνεις
σαν καπνός θα περνώ
τον ιστό της πλάνης...

Μη μου λες σ' αγαπώ
μη σκορπάς τις λέξεις
σαν φωτιά είμαι εγώ
δεν μπορείς να παίξεις...

Τέλειωσε
τέλειωσε"...