Όλοι οι άνθρωποι κάποτε πεθαίνουν. Λίγοι όμως πραγματικά ζουν...
Πιστεύω πως πρέπει να ζούμε την ζωή μας όπως θέλουμε, χωρίς να υπολογίζουμε τη γνώμη του κόσμου. Ο κόσμος είναι πολύς, η ζωή μας όμως τόσο λίγη...
Είναι λυπηρό να μην αγαπηθείς, αλλά είναι πιο λυπηρό να μην είσαι ικανός ν' αγαπήσεις...
Δεν ξέρω αν αγάπησες, αν ερωτεύτικες... αλλα το ότι δίστασες k έφυγες ήταν πολύ άσχημο k έσπασες μια καρδια...
Πάντα υπάρχουν ευκαιρίες στην ζωή...Φτάνει να της αρπάζεις..
Άσε τον εγωισμό στην άκρη. Κανε εσύ το βήμα. Αν σκοντάψεις, δεν έγινε κάτι. Σήκω πάλι k προσπάθησε ξανά. Αν πάλι δεν θέλεις, πες το, δείξε το στον άλλο που ίσως σε περιμένει στην άλλη άκρη της γης. Μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλα ακόμα πονάει που έφυγες...
Μην νιώθεις υποχρέωση.. απλά δείξε πως δεν ξέχασες ή πως θυμάσαι ακόμα...
"Ν" ακούς??
Το κειμενάκι είναι για μια φίλη/κολλητή που είναι στην ζωή μου εδώ k 1 μηνα περίπου και ζήτησε να γράψω κάτι :)
V
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
egwismos+fovos=fugh
katarxin thanx p egrapses kati toso omorfo gia mena :). Alla xaneis ta logia s, einai san na milas se toixo.. kai kseris e? o toixos toulaxistn mporei na antanaklasei thn foni s k na akouseis kati.. sthn alli periptosi o ixos dn antanaklatai se sena k aisthanesai na akoloutheis ton idio ton ixo pros to apeiro ~~~~~o-o~~~~~~~~ :)
fovos=adunamia xaraktira
egwismos=arnisi tis alitheias
ara
fugh=egklima. me liga logia einai san na peristrefesai giro apo ta provlimata s k na min mporeis na antidraseis
i pio simantiki pigi autapatis einai to pseudos pros ton eauto mas. To na zeis me to psema einai to xeirotero pragma p mporeis na kaneis ston idio s ton eauto. Ola mporeis na ta kripseis kapios oste na min ta kserei kaneis ..Oxi apo ton idio tou ton euato omos.
"Καλύτερα ένα τέλος με πόνο, παρά ένας πόνος χωρίς τέλος." Ο τίτλος αυτού του κειμένου θα μπορούσε να είναι τίτλος από βιβλίο. Ή τυχαίνει να είναι ένας τίτλος που ταιριάζει σε αυτή την περίοδο της ζωής μου. Δε γνωρίζω αν βιώνω έναν πόνο χωρίς τέλος αλλά σίγουρα βίωσα ένα τέλος με πόνο.
"Η πιο σημαντική πηγή αυταπάτης είναι το ψεύδος προς τον ευατό μας." Μία αλήθεια που πονά. Μία φράση που θα έπρεπε να κυλά μέσα μας όπως το αίμα.
Και να που η φυγή μοιάζει η μόνη λύση για τη λύτρωση. Για τη κάθαρση καλύτερα, από τον πόνο, τα δάκρυα, τις αναμνήσεις. Και όμως, όπως τραγουδά και η Ρίτα Σακελλαρίου είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας. Γιατί αν επιλέξεις τη φυγή είναι σαν να διαπράττεις μια μεγάλη και ασυγχώρητη αμαρτία.
Απέναντι στη φυγή λοιπόν τοποθετείς τον ευατό σου, τα θέλω σου και τις ανάγκες σου. Προσπαθείς βιώνοντας το τώρα να ξεχάσεις, να αφήσεις πίσω σου και ταυτόχρονα να έχεις βαθιά μέσα σου το πρόσωπο που σε πλήγωσε. Δε κρατάς ποτέ κακία. Έχεις μάθει να δίνεις αγάπη, και αγάπη θα δίνεις. Έχεις μάθει να κοιτάς ψηλά, να περπατάς με τα χέρια, να ερωτεύεσαι κάθε τι που σε κάνει ευτυχισμένο και να ονειρεύεσαι.
Ζήσε το παρόν, ζήσε τη στιγμή.
Να ακούς μουσική πάντα.
Να αγαπάς, να μαθαίνεις, να νιώθεις.
Δεν υπάρχει η τέλεια συνταγή για τη ζωή χωρίς πόνο γιατί η ζωή είναι έρωτας, ο έρωτας πονάει, και ότι πονάει αξίζει και είναι δύσκολο(Πυξ Λαξ).
http://www.youtube.com/watch?v=9qbT2HIIlx8
Καληνύχτα και καλή τύχη...
http://www.youtube.com/watch?v=3j96HsooVnc
sas to afierono epidi etsi. Ta lete oraia
Δημοσίευση σχολίου