Τρίτη, Φεβρουαρίου 16, 2010

Βήμα βήμα...

Όταν τα όνειρα αρχίζουν να πονάνε,οι σκέψεις αιχμαλωτίζουν τον ίδιο σου τον εαυτό σε μια πραγματικότητα άλλη,
πέρα από αυτή που ανθρώπινος νους μπορεί να καταλάβει και Τα όνειρα έρχονται για να μας φέρουν αγάπη και θέληση για ζωή.

Σήμερα λοιπόν κάθομαι και γράφω για το αληθινό ενδιαφέρον.
Η αληθινή φίλη, αγάπη... είναι αυτή που σου κρατάει το χέρι, και ταυτόχρονα αγγίζει την καρδιά σου! Το λέω λοιπόν αυτό γιατί πιστεύω πως τόσο καιρό η καρδια μου πονούσε, και οι πληγές που είναι χαραγμένες πάνω της ακόμα επουλώνονται. Αλλα δεν περίμενα να καταφέρω να ξεχάσω τον πόνο αυτόν που αρκετές φορές προκαλούσαν κατάφλιψη.
Μου αρέσει να βλέπω πρόσωπα να χαμογελάνε... Τρελαίνομαι να ξέρω πως το γέλιο αυτό, το προκαλώ εγώ.. Νιώθω σα να μην υπάρχουν πληγές...
Kαι δεν θέλω να μην σταματισέι ποτε να χαμογελάει..
Και θέλω να ξέρεις πως ακόμα και όταν είσαι δακρυσμένη, κάποιος ίσως να ερωτευτεί το χαμόγελο που κρύβεις μέσα σου...
Ίσος δεν πρέπει να κλαίμε για το τέλος μιας σχέσεις... Πρέπει να χαμογελάμε για αυτές τις ωραίες στιγμές που πέρασαν, και να κρατάμε αυτές, και τίποτα άσχημο.
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, πρέπει να συνεχίζεις να έχεις εμπιστοσύνη. Απλά να είσαι πιο προσεκτικη...

Δεν είναι ανάγκη να σ' αγαπούν για να ζεις.
Oχι
Aλλά είναι απαραίτητο ν' αγαπάς
Και σε διάλεξα γι' αυτό....
Kai ότι ακολουθήσει...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε
μετά την άρνηση της ύπαρξης της αγάπης,
κατονομάζει την μια και μοναδική
μορφή της αγάπης που πιθανότατα
θα συναντήσουμε στο κόσμο.
Την φιλία!


V_

Δεν υπάρχουν σχόλια: